روند پیاده سازی ایمپلنت دندان

جراحی ایمپلنت به سه صورت: جراحی عادی، جراحی فوری و اصطلاحاً بدون جراحی در فک انجام میشود. در پروسه ی رایج و متداول ایمپلنت دندان، کمترین زمان برای تکمیل دوره ایمپلنت که شامل جراحی ها و قراردادن تاج دائمی میباشد، پنج ماه برای فک پایین و برای فک بالا تقریبا شش ماه میباشد. در این روش، دو جراحی لازم است که بین آنها سه الی شش ماه فاصله زمانی باید باشد. در پروسه ی ایمپلنت فوری که به ندرت استفاده میشود، دندانپزشک میتواند تمام مراحل ایمپلنت دندان را در یک جلسه انجام دهد. این کار میتواند با توجه به شرایط زمانی خاص، هزینه بیشتر و به ویژه در شرایط مساعد استخوانی بیمار، امکانپذیر باشد که البته ریسک شکست درمان نیز افزایش خواهد یافت. در روش سوم که به کاشت فیکسچر بدون برش لثه معروف است، ابتدا با استفاده از تصاویر اسکن دهان، فک بیمار در نرم افزار شبیه سازی میشود و مناسبترین موقعیت کاشت فیکسچر با اطلاع از نوع فک بیمار و محل سینوس و عصب معین میگردد. سپس قطعه ای طراحی میشود که در واقع راهنما یا نویگیشن جراحی است. این قطعه طبق تصاویر گرفته شده، طراحی و مکانهایی که نیاز به کاشت فیکسچر و دریل کردن را دارند، مشخص میکند. نویگیشن داخل دهان بیمار فیکس میشود و دندانپزشک، جراحی را آغاز میکند. در این روش محل قرارگیری فیکسچر، با دقت بالا به اندازه قطر فیکسچر پانچ میشود. به طور کلی انجام عملیات ایمپلنت دندان، در خانمها از سن پانزده سالگی و در آقایان از سن هجده سالگی به بعد که فک به طور کامل
رشد خود را کرده است.

عملیات ایمپلنت دندان

مرحله اول:

هنگامی که استخوان کافی در فک وجود داشته باشد تا فیکسچر را به خوبی نگه دارد، جراحی برای مرحله اول که شامل کاشت ایمپلنت میباشد، آماده است. ابتدا برش کوچکی در لثه ایجاد شده و سپس به وسیله دریل مخصوص، سوراخی ایجاد میشود و فیکسچر و پیچ پوششی داخل فک قرار میگیرند و لثه، بخیه میشود. پس از مدت چهار تا هفت ماه، بین استخوان و فیکسچر یکپارچگی ایجاد خواهد شد.

مرحله دوم:

پس از اتمام دوره بهبودی جراحی نخست، نوبت به جراحی دوم میرسد. برش جدیدی در لثه داده میشود تا سر فیکسچرها نمایان گردد. پس از نمایان شدن فیکسچر، پیچ پوششی برداشته و یک کلار یا اصطلاحاً هیلینگ کپ  (قطعه گرد فلزی که لثه را از سر فیکسچر دور نگه میدارد)، در بالای فیکسچر پیچ میشود که به ترمیم بافتهای اطراف لثه کمک میکند. کلار حدود دو هفته، بر روی فیکسچر میماند.

مرحله سوم:

پس از اینکه بافت لثه ی اطراف هیلینگ کپ ترمیم شد؛ هیلینگ کپ، برداشته میشود. سپس ایمپرشن کوپینگ روی فیکسچر بسته میشود تا قالبگیری انجام پذیرد. در نهایت ایمپرشن کوپینگ باز شده و اباتمنت به روی فیکسچر، پیچ میشود. پس از اتصال اباتمنت به فیکسچر، تاج موقت، روی اباتمنت قرار خواهد گرفت. بعضا، ممکن است اباتمنت و تاج دندان موقت، پس از نمایان شدن سر فیکسچر در جراحی دوم، همزمان کار گذاشته شود که دیگر نیازی به هیلینگ کپ نمیباشد. تاج موقت به مدت چهار تا شش هفته قرار خواهد داشت. لثه اطراف آن التیام می یابد و مانند لثه اطراف دندان های طبیعی خواهد شد. تاج موقت، نسبت به تاج دائمی از مواد نرمتری ساخته میشود. مواد نرمتر به محافظت از ایمپلنت در برابر فشار ناشی از جویدن کمک میکند و به استخوان فرصت میدهد تا به تدریج قویتر شده و استحکام یابد.

مرحله چهارم:

هنگامی که تاج موقت در دهان قرار دارد، تاج دائمی در آزمایشگاه قالبگیری شده و نهایتا پس از سه هفته، تاج دائم کارگذاری خواهد شد.